بغض بی انتهای جوانان شهرمان

 بیکاری و رکود از مشکلات حاد جامعه به شمار می‌آید و دغدغه رهبر معظم انقلاب اسلامی است. معظم له در دیدار با نمایندگان مجلس دهم یک جمله بسیار تأثیرگذار و مهم را بیان کردند و گفتند: خجلت و شرمندگی نظام از بیکاری یک جوان، از خجلت و شرمندگی جوان بیکار در خانواده خود، بیشتر است، بنابراین باید برای حل این مشکل، اقدامات جدی انجام شود».

این روزها بازار دست‌فروشی متداول و داغ و گروهی نه از سر اختیار که به دلیل شرایط سخت زندگی به این شغل روی آورده‌اند و در این میان بسیاری از جوانان ما هرروز صبح به امید کار و تلاش از خواب بیدار شده پا به خیابان‌ها گذاشته و برخلاف میل باطنی خود برای کسب لقمه‌ای نان حلال سر از پیاده‌روهای شهر برای دست‌فروشی در می‌آورند.

آری جوانان شهرمان هرگز تسلیم بی‌رحمی‌های زمانه نشده و با تمام موانعی که از سوی دستگاه‌های ذی‌ربط بر سر راهشان است همچنان به دست‌فروشی ادامه داده و می‌فروشند تا شرمسار خانواده‌های خود نباشند و شب‌هنگام با لقمه‌ای حلال به خانه بازگردند.

حال سؤال اینجاست چرا جوانی که سال‌های عمر خود را صرف کسب علم و دانش و دانشگاه کرده تا بتواند فردی مفید و مؤثر برای جامعه خود به‌حساب آید امروزه باید برای امرارمعاش خود و یا تحویل آینده سازی دیگر به گوشه خیابان پناه ببرند.

آری بسیاری از دست‌فروشان سطح شهر ما افرادی با مدارک تحصیلی و دانشگاهی می‌باشند که چند سالی از عمرشان را در دانشگاه‌ها گذرانده و از سوی خانواده‌ها برای تحصیل آن‌ها هزینه شده است.

جوانانی که پس از سپری کردن سال‌های طولانی پس از فراغت تحصیل و ناتوانی در یافتن شغل ناامید شده و درنهایت تنها گزینه باقی‌مانده یعنی دست‌فروشی را به‌عنوان شغل روزمرگی خود پذیرفته و درنهایت به‌عنوان یک راهکار به آن روی آوردند.

دست‌فروشی در شهر ما حکایت بغض‌های بی‌انتهای جوانان تحصیل‌کرده را به تصویر می‌کشد و ما تنها دلواپس و نگران چهره زشت شهر توسط این قشر از جامعه هستیم و صرفاً آنان را عامل ایجاد ظاهری نامناسب برای شهر و یا نیتی مردم به‌ویژه مغازه‌داران می‌دانیم حال‌آنکه ریشه کردن این درد تنها با فرهنگ‌سازی و همچنین اقتدار پایه‌های اقتصادی کشور امکان‌پذیر خواهد بود و دستاورد نهایی آن روی کار آمدن جامعه‌ای پرنشاط و پویا و جوان که قطعاً حق طبیعی و مسلم جوانان غیور و غیرتمند شهرمان هست.